Po czerwcowych, korzystnych dla Frankowiczów wyrokach TSUE, warszawski sąd zwrócił się do Trybunału o rozpatrzenie kolejnych kwestii związanych z kredytami powiązanymi ze szwajcarską walutą. Dnia 21 września 2023 r. Trybunał odpowiedział 4 pytania prejudycjalne skierowane przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie 25 lutego 2022 r. Sprawa dotyczy postępowania przeciwko mBank S.A.
Czego dotyczyły pytania skierowane do TSUE?
W pierwszej kolejności, sędzia sądu warszawskiego zwrócił się z zapytaniem czy w przypadku, kiedy wskazane postanowienie umowne zostanie uznane za abuzywne i jest zarejestrowane w spisie klauzul niedozwolonych prowadzonym przez UOKiK, sąd krajowy jest zobowiązany każdorazowo do dokładnej analizy uczciwości zapisu zawartego w umowie kredytowej.
Dodatkowo, sąd krajowy pyta, czy po usunięciu z treści umowy niedozwolonej klauzuli, umowa może być nadal realizowana w oparciu o dozwolone zapisy. Pytanie to wynika z treści umowy kredytowej, która zawierała dwa warunki umowne dotyczące sposobu spłaty kredytu, z czego jeden był zgodny z zasadami uczciwości, a drugi nie.
Trzecim zagadnieniem jest kwestia obowiązku informacyjnego spoczywającego na bankach. Mowa tu o sytuacji, w której jeden z Kredytobiorców miał wiedzę dotyczącą oferowanego produktu bankowego oraz wykazywał życiowe doświadczenie ekonomiczne. Sąd zwrócił się z zapytaniem czy taki Konsument powinien być traktowany na równi z osobą, która nie posiada takiej wiedzy oraz podobnego doświadczenia w kwestii produktów bankowych. Warszawski sąd podkreśla, że Kredytodawca powinien być zobowiązany do jednakowego traktowania wszystkich Frankowiczów, bez względu na stan wiedzy i doświadczenie życiowe
TSUE kolejny raz po stronie Frankowiczów!
W swoim orzeczeniu TSUE jednoznacznie wskazał, że celem dyrektywy 93/13 jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony Konsumentom, którzy powinni być skutecznie chronieni w ramach krajowego porządku prawnego. W przypadku sprawy C-139/22, Trybunał rozstrzygnął kwestię skutków dodania nieuczciwego postanowienia umownego do rejestru klauzul abuzywnych prowadzonego przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Wskazał, że sąd krajowy może orzec, że warunek umowny jest nieuczciwy, gdyż jego treść jest zbieżna z treścią klauzuli umieszczonej w rejestrze klauzul abuzywnych. Tym samym, brak konieczności każdorazowej, dokładnej analizy nieuczciwego zapisu zawartego w umowie kredytowej, daje Frankowiczom nadzieję na przyspieszenie rozstrzygnięcia spraw frankowych.
Co więcej, Trybunał potwierdził również, że dyrektywa ma na celu zapewnienie ochrony Konsumentom przed nieuczciwymi działaniami ze strony przedsiębiorcy. W związku potwierdził zasadność usunięcia z umowy kredytowej nieuczciwego warunku umownego co może skutkować jej nieważnością. Według Trybunału Sprawiedliwości UE, sąd w kraju nie ma prawa zachować w mocy nieuczciwego zapisu, ponieważ pozostawienie wyboru między warunkiem uczciwym a nieuczciwym skutkuje tym, że niektórzy Konsumenci mogą zdecydować się na zawarcie umowy opartej na nieuczciwej klauzuli umownej.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił także istotę znaczenia pojęcia Konsumenta, którą określa dyrektywa 93/13. Na jej mocy, banki nie mają możliwości różnicowania Kredytobiorców ze względu na ich indywidualne cechy, posiadaną wiedzę ekonomiczną z zakresu oferowanych usług i produktów bankowych, a także ze względu na doświadczenie życiowe Konsumenta. TSUE wyraźnie podkreślił, że bank ma taki sam obowiązek informacyjny wobec każdego Kredytobiorcy, zarówno w zakresie przekazywanych informacji jak i uczynienia tego w sposób jasny, zrozumiały i klarowny dla Kredytobiorcy.
