TSUE C-531/22 broni Frankowiczów w postępowaniu egzekucyjnym .elementor-widget-container-steps { clip-path: polygon(25% 0%, 75% 0%, 100% 50%, 75% 100%, 25% 100%, 46% 49%); }

Wyrok C-531/22. TSUE broni Frankowiczów w postępowaniu egzekucyjnym

Dnia 18 stycznia 2024 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w kolejnej, polskiej sprawie C-531/22 dotyczącej kredytu CHF. W swoim orzeczeniu TSUE podkreślił, że sąd nadzorujący postępowania egzekucyjne ma możliwość zbadania z urzędu, czy w umowie kredytowej występowały klauzule abuzywne. To ważny wyrok dla Kredytobiorców, którzy zaniechali płatności rat.

Czego dotyczył wyrok TSUE C-531/22?

W postępowaniu oznaczonym sygnaturą C-531/22 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pochylił się nad sprawą polskiego Kredytobiorcy, który w 2006 r. oraz 2008 r. zawarł dwie umowy o kredyt CHF. Z uwagi na brak regularnych spłat rat kredytu, bank wypowiedział Klientowi umowy oraz wystosował dwa nakazy zapłaty. Co istotne, umowy kredytowe nie zostały okazane w sądzie, a tym samym nie zostały zbadane pod kątem występowania w nich klauzul abuzywnych. Dalej, konsument nie odwołał się od nakazów zapłaty, co poskutkowało wszczęciem postępowania egzekucyjnego w sprawie frankowej.

Czy sąd nadzorujący postępowanie egzekucyjne ma prawo zbadać klauzule umowne?

Podczas działań egzekucyjnych Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wskazał, że ma wątpliwości co do ważności umów kredytowych, a to z uwagi na możliwy nieuczciwy charakter. W związku z tym skierował pytania do TSUE z prośbą o rozwianie wątpliwości czy sąd nadzorujący postępowanie egzekucyjne jest zobowiązany do oceny ważności postanowień umownych. Dodatkowo zapytał czy w razie stwierdzenia nieważności takich zapisów, ma możliwość doprowadzić do sytuacji, w której Kredytobiorca nie będzie zobowiązany wadliwą umową. Co więcej Sąd Rejonowy zwrócił się z pytaniem czy może uznać za nieuczciwe zapisy umowne, które zostały uznane za abuzywne we wzorcach umownych stosowanych przez innego przedsiębiorcę i zostały wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych.

zerwana umowa

Unieważnienie umowy kredytowej zadłużonego Frankowicza na etapie postępowania egzekucyjnego

W wyroku C-531/22 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, że sąd sprawujący nadzór nad postępowaniem egzekucyjnym ma możliwość przeanalizowania treści umowy kredytowej pod kątem występowania w niej nieuczciwych warunków umownych. Tym samym TSUE staje po stronie Frankowiczów, którzy zaniechali płatności rat i przypomina – podobnie jak w grudniowym wyroku C-140/22 – że dyrektywa 93/13 ma na celu ochronę praw konsumenta, a ta nie jest możliwa bez zbadania potencjalnie nieuczciwych warunków umowy. W swoim orzeczeniu Trybunał zaznaczył, że  klauzule przeliczeniowe w umowach kredytowych indeksowanych do franka szwajcarskiego mogą zostać uznane za abuzywne również na etapie postępowania egzekucyjnego. Sąd dopatrując się klauzul abuzywnych ma prawo do stwierdzenia nieważności całej umowy co skutkuje zwolnieniem Kredytobiorcy z obowiązku zwrotu należności do banku.

TSUE po raz kolejny stanął po stronie Frankowiczów, przypominając, że skuteczna ochrona praw przyznanych konsumentowi przez Dyrektywę 93/13 może zostać zagwarantowana jedynie pod warunkiem, że system proceduralny danego prawa krajowego to umożliwia. Przekładając to na szczegóły tej konkretnej sprawy, Trybunał niejako upomniał się o prawa Kredytobiorców frankowych, nawet w sytuacji, w której to nie oni są czynną stroną procesu sądowego i dochodzą swoich roszczeń z tytułu wadliwej umowy, a sami zostali pozwani przez bank, jako następstwo nieregulowania kolejnych rat. Dlatego zdaniem TSUE, polskie przepisy regulujące wydanie nakazu zapłaty i postępowanie egzekucyjne nie byłyby zgodne z zasadą skuteczności w przypadku, gdyby nie przewidywały jakiegokolwiek badania przez sąd z urzędu potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków zawartych w danej umowie. Innymi słowy, w takiej sytuacji, kiedy bank wypowie klientowi umowę kredytu i będzie dochodził od niego roszczeń, a konsument samodzielnie nie podniesie argumentów, które podważałyby zasadność takich roszczeń, z uwagi na przesłanki skutkujące stwierdzeniem nieważności umowy kredytu, to sąd rozpatrujący sprawę jest zobowiązany, aby zbadać to z urzędu. Tym bardziej w sytuacji, w której tożsamy warunek umowny jest już wpisany do krajowego rejestru klauzul niedozwolonych, co powoduje uznanie tego warunku za nieuczciwy w każdym postępowaniu z udziałem konsumenta. Nawet wówczas, kiedy dotyczy zapisu umowy innego banku, niemającego takiego samego brzmienia, jak warunek wpisany do wspomnianego rejestru, ale posiadający taki sam sens i wywołujący jednakowe skutki wobec danego konsumenta.
Paweł Wójcik
Paweł Wójcik
Prezes Zarządu Votum Finance Help